☆İçimizdeki Özlemdi..
Genç kız olduğu hâlin onu boğduğunu fark edip usulca kalktı oturduğu yerden. Üstünde aynı şeyleri defalarca yaşamının verdiği bıkkınlık vardı. İçindekileri dökmenin en iyi yolunun yazmak olduğunu biliyordu, içindekileri döküp: içindekilerinin karşısında dik durması gerektiğini tekrar ediyordu içinden. Odasına geçti, masasına oturdu, insanların temiz bulduğu renge sahip olan kağıda yazmaya başladı, daha doğru bir tabirle yazmaya çalıştı. Aklını toplayamadı, yazdı, yazdı, yazdı ve sildi. Yazdı, yazdı, yazdı ve yırttı. Usanmadan tekrar tekrar denedi. Dakikalarca karşısındaki duvarı izledi, tavanındaki yıldızlara baktı. Sonunda dayanamayıp kötü de olsa bir şeyler karalamaya başladı. "İnsanoğlunun benliği birçok duyguya gebedir ve doğacakları günü beklerler. Her doğuş gibi bu da sancılı ve acılı olur. Doğan duygu büyür büyür ve büyür. Siz hissettiğiniz duygu kötüyse içinizde öldürmediğini sürece büyür. Kötü duyguların katil olmak zor olduğu gibi onları içinde yaşatmak ve büyütmek